Wpłynąwszy na Jagiellońskiego forum Uniwersytetu

Choinka

Hej! Pochodzę z centralnej Polski. Marzy mi się studiowanie na UJ, ale chciałabym wiedzieć, jak atmosfera panuje na uczelni. Czy jest ona rodzinna, czy społeczność to pewnego rodzaju wspólnota, czy profesorowie, władze są w miarę przyjazne? A może, zważywszy na ogromną liczbę studentów, nikt nikogo nie zauważa, sorowie sobie, studenci sobie i każdy dba o siebie?

I mam jeszcze jedno pytanie... Wiem, że UJ prezentuje wysoki poziom, ale czy studenci filologii (np. portugalistyki, hispanistyki, italianistyki) są zadowoleni? Czy są organizowane jakieś wyjazdy zagraniczne?

Z góry bardzo dziękuję za odpowiedzi Smile

Kameal

Wszystko zależy od kierunku. Na moim drugim roku jest 13 osób, więc jest bardzo kameralnie. Z drugiej strony jest polonistyka, gdzie na roku jest grubo ponad 100 osób. Jeśli chodzi o neofilologie, to wedle mej najlepszej wiedzy jest dość kameralnie. Wykładowcy- nie spotkałem się z nikim niesympatycznym i nieżyczliwym w ciągu 5 lat studiowania na dwóch filologiach. Jeśli ktoś niefajny się trafi, to na pewno wyjątek, a nie reguła. Acha. Nie ma czegoś takiego jak jedna atmosfera na UJ czy nawet jeden UJ. Mnie wiele razy pracownicy naukowi okazali prawdziwą troskę.

Jeśli myślisz o jakiejś filologii romańskiej, to nie myślę, żebyś czuła się samotna w tłumie.

Władzami nie ma się co przejmować, bo kontakty z nimi są sporadyczne. Stanie w kolejce po stypendia jest uciążliwe, ale to kilka godzina w skali roku, więc nie ma co tego brać pod uwagę. Rektora spotkasz prędzej w mediach niż na żywo. Podstawową komórką jest dany instytut, większą- Wydział Filologiczny. Na szczęście wykrojono z niego polonistykę i zamieniono ją w osobny wydział, więc Wydział Fil. na UJ to wyłącznie filologie obce: klasyczna, orientalistyka i neofilologie. Wszystko mieści się w dwóch budynkach stojących kilka metrów od siebie. Budynki cudem techniki nie są, ale nie to jest istotne.

Napiszę to jeszcze, że na każdym kroku można zawrzeć ciekawe znajomości, nawet w windzie.

Choinka

Dziękuję za odpowiedź. Podniosło mie to na duchu. Eh, żeby tak udało mi się wstąpić w szeregi studentów UJ! Ale nie ma co histeryzować, tylko brać sie za naukę Smile

Warto próbować

Lorca Not Orca

A teraz antyteza.

Filolodzy romańscy (jako wydział, czyli z uwzględnieniem iberystów itd.) dzielą się na następujące grupy:
1. ludzie, którzy w życiu nauczyli się jedynie czytać książki i mieć oczekiwania
2. ludzie, których wyobrażenie o filologiach wyjęte jest z epok zamierzchłych

Grupa 1. dzieli się na następujące podgrupy:
1.1. kobiety szukające męża pochodzącego z kraju którego język studiują
1.2. ludzie, którym na wstępie się podoba, bo dalej czytają książki i mają oczekiwania
1.3. ludzie, którzy dochodzą do wniosku, że są chłamem ludzkim i sięgają po żyletkę

Podgrupę 1.2. czeka przyszłość następująca:
1.2.1. odkrycie pod koniec, że w oczach reszty społeczeństwa jednak jest coś ponad czytanie książek i kretyńskie oczekiwania
1.2.2. nieodkrycie powyższego

Dla 1.2.1. ciągi dalsze są dwa:
1.2.1.1. miotanie się w poszukiwaniu jakiejkolwiek pracy, wmawianie sobie że tak właśnie miało być, pospieszne przewartościowanie życiowych ideałów, dziecko z pierwszym-lepszym, staropanieństwo bądź alkoholizm
1.2.1.2. mentalne skurwienie na drodze kariery wyklepanej najgorszymi przykładami z niecenzurowanej edycji podręcznika dla uczestników wyścigu szczurów, błyskawiczna zamiana znajomych na podobnych sobie skurwieli, śmierć w wyniku zderzenia czaszki z nabojem 9mm

Dla 1.2.2. ciąg dalszy jest jeden:
1.2.2. życie w błogiej nieświadomości, znalezienie byle jakiej pracy na drodze przypadku bądź koneksji, poczucie spełnienia życiowego, łagodna śmierć w wieku podeszłym, brak znaczenia dla wieczności

Podgrupę 1.3. zaś czekają następujące warianty przyszłości:
1.3.1. szybka śmierć w wyniku wykrwawienia
1.3.2. szybka interwencja ze strony osób przyjaciół szczerze doceniających naiwną wrażliwość delikwenta, kubek herbaty, kilka wieczorów przy alkoholu zakończonych przygodnym seksem i postanowieniem poprawy, poprawa, jakieś tam człowieczeństwo bez wiary w cud

Oczywiście nie mógłbym pominąć podgrupy 1.1.:
1.1.1. ślub z pierwszym-lepszym który miał proste zęby, dwójka dzieci, przyjęcie cudzej tożsamości, wypieranie świadomości że największym osiągnięciem życiowym było posiadanie piersi, niemiłe zaskoczenie że dzieci nie bardzo chcą się uczyć polskiego, radość że przynajmniej jeszcze raz do roku jest seks jak mąż się upije

Grupa 2. dzieli się na następujące podgrupy:
2.1. ludzie, którzy dochodzą do wniosku że się mylili

Podgrupę 2.1. czekają następujące warianty przyszłości:
2.1.1. zmiana studiów
2.1.2. dojście do fałszywego wniosku, że zawsze mogło być gorzej
2.1.3. zaciśnięcie zębów i mimo wszystko ukończenie znienawidzonych studiów

Dla 2.1.2. dalej już z górki:
2.1.2.1. szukanie jakkolwiek satysfakcjonującej pracy, porażka, znalezienie jakiejkolwiek, stałe samooszukiwanie, ale co tam, zawsze mogło być gorzej, po dwóch latach błyskawiczne przewartościowanie ideałów życiowych, ślub, szczęśliwe życie u boku spełnionego zawodowo męża, co kilka lat wakacje w ciepłym kraju, 1500 wspólnych zdjęć na tle egzotycznie wyglądających budowli mieszczących lokalną bibliotekę

Kontynuacja dla 2.1.3. dość podobna w sumie:
2.1.3.1. krótkotrwała satysfakcja z wydostania się z piekieł niespełnienia akademickiego, znalezienie jakiejkolwiek pracy jako złudzenie wyjścia na życiową prostą, popadnięcie w nałogi dla zabicia poczucia niespełnienia zawodowego, stałe liczenie na wygraną w lotka, kłopoty finansowe spowodowane umiarkowanym uzależnieniem od hazardu, pisanie przydługich postów na rzadko odwiedzanych forach internetowych, śmierć poprzez udławienie weltschmerzem

I jeszcze 2.1.1.:
2.1.1.1. lepiej późno niż wcale

Jeśli chodzi o kadrę - bywa lepsza, bywa gorsza... wszystko zależy od osoby. Niektórzy wykładowcy żyją swoją wykładowczością i są niedostępni, inni są wręcz przemili i skorzy do współpracy. Trudno jednak mówić o jakiejś konkretnej społeczności. Na pewno nie można mówić o totalnej alienacji studenta, ale też z racji statusu uczelni (publiczna) i jej wielkości nie ma jakiegoś stałego kontaktu z jakąkolwiek administracją. Chociaż może to i tym lepiej, bo administrację uświadczysz najwyżej w postaci sekretariatu i sporadycznie dziekanatu (władze wydziału), a historie i dowcipy o sekretarkach chodzą różne w zależności od kierunku.
Ogólnie rzecz biorąc jest po prostu zwyczajnie - ani dobrze, ani źle. Jeśli Ci zależy na poczuciu wielkiej przynależności do struktur uczelnianych, tak jak to się ma w przypadku niektórych uczelni zachodnich, to tutaj na pewno tego nie doświadczysz. Ale zapewniam Cię - na warunki polskie tak jest właśnie lepiej. Inaczej wejdą Ci na głowę.

elusia

Widzę, że kolega czytał Tractatus logico-philosopicus Wittgensteina. Hm, to się chwali Cool

Lorca Not Orca

Co? Nie znam.

elusia

O ludzie, no to gość tak samo napierdala, tylko przez jakieś 150 stron.

Co do jednego z punktów:

Lorca Not Orca

Ewoslawa

Cześć
Chciałam spytać czy ktoś moze wie ile jest osob na jedno miejsce na filologie polska kier.antropologiczno-kulturowa albo czy znacie jakas strone z takimi informacjami o innych jeszcze kierunkach,bo ja szukałam ale niestety nic:)

SchwarzerEngel

Kameal

Bo, prawdę mówiąc, polonistykę w polskich warunkach ciężko nazwać filologią.

Ewoslawa

ok dzieki i przepraszam:)